
Szkolenie „Metoda strukturalna do nauki czytania i pisania” w Gołdapi
2023-11-15O czytaniu sylabowym
2024-02-01Obecnie zaburzenia ze spektrum autyzmu tzw. ASD diagnozowane jest coraz częściej.
Dzieci i młodzież z zaburzeniami z ASD otrzymują ORZECZENIE o potrzebie kształcenia specjalnego.
W takich orzeczeniach jednym z zaleceń jest udział dziecka w treningu umiejętności społecznych tzw. TUS.
Ponieważ w szkołach brakuje specjalistów, często takie zajęcia prowadzone są w ramach zajęć rewalidacji lub w ramach zajęć specjalistycznych.
Dlaczego umiejętności społeczne są takie istotne? O tym szczegółowo będę pisała na blogu w kolejnych postach.
Poniżej przybliżam ideę TUS i jego mały rys historyczny.
Za prekursora TUS uważa się Arnolda Goldsteina, który wprowadził w 1976 roku metodę zwaną Skilltreamingiem
(w dosłownym tłumaczeniu strumieniowaniem umiejętności). Była to jedna z pierwszych metod treningu umiejętności społecznych, pierwotnie dedykowana grupie dzieci i młodzieży wykazujących zachowania agresywne i nie radzących sobie z negatywnymi emocjami.
Goldstein opracował formularz kontrolny Skillstreamingu dla terapeutów, który zawiera aż 60 umiejętności społecznych podlegających ocenie. Poniżej przytoczę wykaz tych umiejętności, nad kształtowaniem których powinien pracować terapeuta TUS planując zajęcia z grupą.
Zostały one podzielone na pięć grup:
1. Umiejętność radzenia sobie z emocjami.
2. Umiejętność nawiązywania przyjaźni.
3. Umiejętność radzenia sobie z uczuciami.
4. umiejętności alternatywne w stosunku do agresji.
5. umiejętność radzenia sobie ze stresem.
Przydatny schemat grupowania umiejętności rozwijanych na zajęciach TUS przedstawia się następująco:
Grupa I: umiejętności radzenia sobie w grupie | |
słuchanie | |
proszenie o pomoc | |
mówienie dziękuję | |
przynoszenie potrzebnych materiałów na zajęcia | |
przestrzeganie instrukcji | |
realizacja zadania | |
uczestnictwo w dyskusji | |
oferowanie pomocy osobie dorosłej | |
zadawanie pytań | |
ignorowanie rozpraszania | |
robienie poprawek | |
decydowanie o tym, co robić | |
wyznaczanie celów | |
grupa II: umiejętności nawiązywania przyjaźni | |
przedstawianie się | |
rozpoczynanie rozmowy | |
kończenie rozmowy przyłączanie się | |
przyłączanie się | |
uczestnictwo w grach | |
proszenie o przysługę | |
oferowanie pomocy koleżance koledze | |
mówienie komplementów | |
przyjmowanie komplementów | |
zaproponowanie zrobienia czegoś | |
dzielenie się | |
przepraszanie | |
grupa III: umiejętności radzenia sobie z uczuciami | |
znajomość swoich uczuć | |
wyrażanie swoich uczuć | |
rozpoznawanie uczuć innych | |
okazywanie zrozumienia dla uczuć innych | |
wyrażanie troski o innych | |
radzenie sobie ze swoją złością | |
radzenie sobie ze złością innych | |
wyrażanie czułości miłości sympatii | |
radzenie sobie ze strachem | |
wynagradzanie siebie samego | |
grupa IV: umiejętności alternatywne w stosunku do agresji | |
stosowanie samokontroli | |
proszenie o pozwolenie | |
reagowanie na zaczepianie | |
unikanie kłopotów | |
unikanie bójek | |
rozwiązywanie problemów | |
akceptowanie konsekwencji | |
radzenie sobie z oskarżeniem | |
negocjowanie | |
grupa V: umiejętność radzenia sobie ze stresem | |
radzenie sobie z nudą | |
decydowanie o tym co spowodowało problem | |
składanie skargi | |
odpowiadanie na skargę | |
radzenie sobie z przegraną porażką | |
zachowania godne prawdziwego sportowca/ gra fair play | |
radzenie sobie z pominięciem | |
radzenie sobie z zakłopotaniem | |
reagowanie na niepowodzenia | |
akceptacja odmowy | |
odmawianie | |
relaksowanie się | |
radzenie sobie z presją grupy | |
radzenie sobie z chęcią posiadania czegoś, co nie należy do ciebie | |
podejmowanie decyzji | |
bycie uczciwym |
W kolejnych wpisach na temat TUS będę odnosiła się do poszczególnych grup umiejętności i podawała praktyczne wskazówki, jakie stosować metody i narzędzia.